Είδα την παράσταση «Καραϊσκάκενα, o Θρύλος» της Σοφίας Καψούρου

«Καραϊσκάκενα, o Θρύλος» της Σοφίας Καψούρου

Γράφει η Βίβιαν Μητσάκου

Mετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζοντας το φεστιβάλ «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ..» το 2017 και περιελάμβανε πέντε έργα, όπου πέντε μάνες μιλούσαν για τους γιους τους,  επιστρέφει φέτος με τρεις νέες ιστορίες. Τρεις γυναίκες μας μιλούν για τους γιούς τους από την δική τους οπτική γωνιά. «Χαρίκλεια Καβάφη», «Καραισκάκενα, ο Θρύλος» και «Η Μάνα..Αυτουνού, Έλλη Ζάχου Ταχτσή».

Το φεστιβάλ «Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ… » είναι αφιερωμένο στη μνήμη της αγαπημένης και αξέχαστης  Χρύσας Σπηλιώτη.

Παρακολούθησα τον μονόλογο της Σοφίας Καψούρου «Καραϊσκάκενα, o Θρύλος», βασισμένο στη ζωή της μητέρας του Γεώργιου Καραϊσκάκη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά με τη Σοφία Καψούρου στον ρόλο της Ζωής Διαμάντως Διμισκή.  Η Σοφία Καψούρου μας  συστήνει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τη Μάνα του Γεώργιου Καραϊσκάκη, την Καλόγρια, τη Ζωή Διαμάντω Διμισκή.

Η Μάνα Καλόγρια. Η Μάνα Φίλαθλος. Η Μάνα Γυναίκα. Η Μάνα που δεν έγινε ποτέ σύζυγος. Η καλόγρια που στην πραγματικότητα δε έγινε ποτέ καλόγρια, λόγω του Γιωργή της.

H Σοφία Καψούρου, την οποία ακολουθώ σε όλα τα θεατρικά της έργα, είναι μία πολυσχιδής προσωπικότητα. Ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, γράφει στίχους με μεγάλη επιτυχία. Η γραφή της είναι μεστή, αληθινή, ιδιαίτερη, με πάθος για την ζωή, πολλές φορές ανατρεπτική, δίνοντας πάντα το δικό της στίγμα.

Η Σοφία Καψούρου στο έργο της «Καραισκάκενα, ο Θρύλος»  κινείται συγχρόνως σε δύο παράλληλα σύμπαντα. Ενώνει το τότε με το σήμερα. Την ελληνική επανάσταση που βάφτηκε με αίμα, με τον αγώνα, στο στάδιο Καραϊσκάκη. Ποιητική γραφή, με ακαριαίες και ακραίες εναλλαγές χιούμορ και συγκίνησης. H Σοφία Καψούρου κάνει την υπέρβαση. Μετά από ενδελεχή μελέτη των συγγραμμάτων που μιλούν για τον ήρωα Γιώργη Καραισκάκη και την άγνωστη σε μας ιστορία της μητέρας του, συνδέει τον ήρωα της επανάστασης με το θρυλικό γήπεδο που φέρει το όνομά του στο Φάληρο όπου και τον σκότωσαν. Και όπως κάθε μάνα που θάβει το παιδί της γυρνά στα μέρη που εκείνο αγάπησε ή θα αγαπούσε.  Παθιασμένη με τον αγώνα των ελλήνων για απελευθέρωση, παθιασμένη και για το αποτέλεσμα του αγώνα στο αγαπημένο στάδιο του γιου της. Κάθε Κυριακή πάει στο Φάληρο να μυρίσει το γρασίδι, να μυρίσει το παιδί της. Να τιμήσει τον γιο της. Τον Γιώργη της. Τον Αϊ-Γιώργη των Ελλήνων. «Που η πατρίδα τον σκότωσε, η πατρίδα τον γέννησε, γιατί της έλειπε ένας Καραϊσκάκης της Ελλάδας». 

Η Ζωή Διαμάντω Διμισκή, αρχίζει την εξομολόγησή της μέσα σε ένα κελί μοναστηριού όπου παρακολουθεί τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ολυμπιακός – Φενερμπαχτσέ.  Φωνάζει σαν ένας φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού και αρχίζει την αφήγησή της. Χείμαρρος που στο πέρασμά του παρασύρει και ξεσκεπάζει τα πάντα. Ακούγονται αλήθειες που δεν έχουν ακουστεί ποτέ. Αλήθειες που πονάνε, αλήθειες που σοκάρουν. Ξαναζεί τις οδύνες του τοκετού, το δύσκολο μεγάλωμα του παιδιού, τον αγώνα του, τον θάνατό του.

Το σκηνικό στην σκηνή του Vault έχει μετατραπεί σε ένα μυσταγωγικό, ιδιαίτερο κελί μοναστηριού. Εξαιρετική έμπνευση του Γιώργου Λιντζέρη. Στις δύο πλευρές της σκηνής δεσπόζουν οι δύο τεράστιες αγιογραφίες. Της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και στην απέναντι πλευρά του Αγίου Γεωργίου (υπέροχη δουλειά της Κικής Μαυρίδου) Πολύχρωμα καντήλια τρεμοπαίζουν μπροστά και στις δύο εικόνες. Η Σοφία Καψούρου μας περιμένει εκεί ακίνητη μέσα στο βελούδινο υπέροχο κόκκινο-πορφυρούν φόρεμά της. Χρώμα πνευματικό, ιερατικό, βασιλικό και αυτοκρατορικό.Το χρώμα του πάθους, του αίματος, του Ολυμπιακού. (Σχεδιασμένο από τον Γιώργο Λιντζέρη και ραφή Παναγιώτας Τσομπανάκη).

Η σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά είναι ιδιαίτερη, ευαίσθητη και ανθρωποκεντρική. Επικεντρώνεται στην μάνα, στην γυναίκα, στους πόνους της, στους αγώνες της για επιβίωση σε μια σκληρή εποχή.  

Το πιο σημαντικό για τον άνθρωπο είναι η μήτρα. Από πού έρχεται, ποιος είναι, πού πάει. Ποιον πολεμάει. Τη ρίζα του ή τη σκιά του; Μέσα από τις θεατρικές συντεταγμένες χαρτογραφείται το τοπίο της Επανάστασης, αποκαλύπτονται οι αντιφάσεις της εποχής, η θέση της γυναίκας τότε.

Η Σοφία Καψούρου στέκει μπροστά μας πότε αγέρωχη, πότε λυπημένη. Αθυρόστομη, προκλητική. Αγωνίστρια της ζωής. Μια ροκ «καλόγρια». Παθιασμένη, αντισυμβατική. Επιθετική και ευαίσθητη.Ερωτική και αιρετική,ανορθόδοξη πιστή της ορθοδοξίας. Τολμηρή και τρυφερή. Μία από τις πρώτες γυναίκες που δεν ακολουθεί τους κανόνες που της ορίζει η κοινωνία. Δεν ντρέπεται για τον μοναχογιό της, δεν κατεβάζει το κεφάλι και με υπερηφάνεια φωνάζει  στην ιστορία «Μ’ όποιον θέλω τον έκανα. Με τον Θεό τον έκανα». Η Σοφία Καψούρου έτοιμη να εκραγεί σαν ηφαίστειο, χειμαρρώδης, μας συγκινεί με την αμεσότητα του λόγου της, την υποκριτική της αξιοσύνη, την  ευθύτητα της ιστορία της.

Στην τελειότητα της παράστασης συντελεί και η πρωτότυπη, καθηλωτική και εντυπωσιακή μουσική του εξαίρετου συνθέτη Μάνου Αντωνιάδη, με αναφορά στους βυζαντινούς ψαλμούς και σε ένα σύγχρονο μυστικιστικό ήχο. Με ενθουσίασε.

Ένα αντιπολεμικό έργο σε καιρό πολέμου.
Ένα έργο ύμνος στη γυναίκα και την ελευθερία της.
Φόρος τιμής στο ποδόσφαιρο και την ομορφιά του.
Η Καραϊσκάκενα, Μάνα του ήρωα Καραϊσκάκη, δεν γέννησε μόνο την Επανάσταση, η Καραϊσκάκενα είναι η Επανάσταση.

Μια εξαιρετική, τολμηρή, αληθινή, συγκλονιστική παράσταση που έχετε την ευκαιρία να παρακολουθήσετε αυτό το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Απριλίου στον πολυχώρο Vault.

Ταυτότητα Παράστασης

Συγγραφέας: Σοφία Καψούρου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικό / Κοστούμι: Γιώργος Λιντζέρης
Κατασκευή Σκηνικού: Κώστας Μπακάλης
Αγιογραφίες: Κική Μαυρίδου
Κατασκευή κοστουμιού: Παναγιώτα Τσομπανάκη (Ατελιέ Τσομπανάκη)